viernes, 23 de diciembre de 2011

niño

Tres (Un paseo por la literatura)
Georges Perec

ROBERTO BOLAÑO

1. Soñé que Georges Perec tenía tres años y visitaba mi casa. Lo abrazaba, lo besaba, le decía que era un niño precioso.

11. Soñé que en un cementerio olvidado de África encontraba la tumba de un amigo cuyo rostro ya no podía recordar.

55. Soñé que nadie muere la víspera.

57. Soñé que Georges Perec tenía tres años y lloraba desconsoladamente. Yo intentaba calmarlo. Lo tomaba en brazos, le compraba golosinas, libros para pintar. Luego nos íbamos al Paseo Marítimo de Nueva York y mientras él jugaba en el tobogán yo me decía a mí mismo: no sirvo para nada, pero serviré para cuidarte, nadie te hará daño, nadie intentará matarte. Después se ponía a llover y volvíamos tranquilamente a casa. ¿Pero dónde estaba nuestra casa?

---------------------------
Texto tomado de aquí.
Leído en la bella edición de El Acantilado, Barcelona 2000

sábado, 17 de diciembre de 2011

canción sacra II



[Rorate caeli desuper es un himno de adviento, construido con versículos del libro de Isaías (y un par de cositas más). Aquí presento una versión libre del sentido de este himno, basada en la traducción polaca (cuya fuente menciono al final), y en la versión castellana de Bruno Moreno (fuente al final). Mi conocimiento del latín es muy rudimentario, y cuando consulté la versión en este idioma, fue nada más que para seguir el ritmo (más o menos). No es esta, por tanto, una traducción literal, ni mucho menos teológica, es mas bien una perífrasis mía del sentido.]

Cielo, envíanos el rocío,
nubes, lluevan al Justo.


No estés lleno de ira, Señor,
No rememores más nuestros pecados.
He aquí la ciudad del Santo abandonada,
Sión arrasada, yerma,
Jerusalén quedó desolada,
Tu templo, la casa de tu gloria,
donde nuestros padres Te alababan.

Cielo, envíanos el rocío,
nubes, lluevan al Justo.

Pecamos, estamos manchados,
caímos como las hojas muertas
y nuestras maldades son como el viento que nos arrastra.
Escondiste tu rostro ante nosotros
y nos dejaste en manos de nuestras iniquidades.

Cielo, envíanos el rocío,
nubes, lluevan al Justo.


Señor, mira la aflicción de tu pueblo
y envía a aquel al que has de enviar,
al Cordero, Señor de la Tierra,
desde la roca del desierto hasta el monte de la hija de Sión,
para que Él mismo quite de nosotros el yugo de la esclavitud.

Cielo, envíanos el rocío,
nubes, lluevan al Justo.


Consuélense, consuélense, pueblo mío,
que pronto llegará tu salvación;
¿es que tu espíritu tiembla porque se renueva tu dolor?
Te salvaré, no temas más:
ya que yo soy el Señor, tu Dios,
soy el Santo de Israel, tu Redentor.

----------------------

Rorate caeli desuper et nubes pluant iustum.

Ne irascaris Domine,
ne ultra memineris iniquitatis;
ecce civitas Sancti facta est deserta,
Sion deserta facta est,
Jerusalem desolata est;
domus sanctificationis tuae et gloriae tuae,
ubi laudaverunt te patres nostri.

Rorate caeli desuper et nubes pluant iustum.

Peccavimus,
et facti sumus tamquam immundus nos,
et cecidimus quasi folium universi;
et iniquitates nostrae
quasi ventus abstulerunt nos;
abscondisti faciem tuam a nobis
et allisisti nos in manu iniquitatis nostrae.

Rorate caeli desuper et nubes pluant iustum.

Vide Domine afflictionem populi tui
et mitte quem missurus es;
emitte Agnum dominatorem terrae,
de petra deserti ad montem filiae Sion
ut auferat ipse iugum captivitatis nostrae.

Rorate caeli desuper et nubes pluant iustum.

Consolamini, consolamini, popule meus:
cito veniet salus tua.
Quare maerore consumeris,
quia innovavit te dolor?
Salvabo te, noli timere,
ego enim sum Dominus Deus tuus,
Sanctus Israel, Redemptor tuus.

----------------------------------------------------
Texto tomado de aquí y aquí.

miércoles, 14 de diciembre de 2011

inocencia I

Amor a primera vista
WISŁAWA SZYMBORSKA


Ambos están convencidos
de que los ha unido un sentimiento repentino.
Es hermosa esa seguridad,
pero la inseguridad es más hermosa.

Imaginan que como antes no se conocían
no había sucedido nada entre ellos.
Pero ¿qué decir de las calles, las escaleras, los pasillos
en los que hace tiempo podrían haberse cruzado?

Me gustaría preguntarles
si no recuerdan
-quizá un encuentro frente a frente
alguna vez en una puerta giratoria,
o algún "lo siento"
o el sonido de "se ha equivocado" en el teléfono-,
pero conozco su respuesta.
No recuerdan.

Se sorprenderían
de saber que ya hace mucho tiempo
que la casualidad juega con ellos,

una casualidad no del todo preparada
para convertirse en su destino,

que los acercaba y alejaba,
que se interponía en su camino
y que conteniendo la risa
se apartaba a un lado.

Hubo signos, señales,
pero qué hacer si no eran comprensibles.
¿No habrá revoloteado
una hoja de un hombro a otro
hace tres años
o incluso el último martes?

Hubo algo perdido y encontrado.
Quién sabe si alguna pelota
en los matorrales de la infancia.

Hubo picaportes y timbres
en los que un tacto
se sobrepuso a otro tacto.
Maletas, una junto a otra, en una consigna.
Quizá una cierta noche el mismo sueño
desaparecido inmediatamente después de despertar.
Todo principio
no es mas que una continuación,
y el libro de los acontecimientos
se encuentra siempre abierto a la mitad.



De "Fin y principio" 1993
Versión de Abel A. Murcia

------------------------------------
Texto tomado de aquí.

jueves, 1 de diciembre de 2011

nada cambia nada



Lamento
GIANMARCO ZIGNAIGO

He vuelto a esperarte y ya no pasa nada
Como que mis ganas ya no están en calma
Has dejado un sitio para mi venganza
Duermo solo y pienso
Que he vuelto a ser el mismo
Que se aburre
El que se sorprende cuando te descubre
Con las manos llenas de temor y ardiendo
Vuelvo a ti corriendo
Cuando regrese el viento y traiga la fragancia
Cuando mire todo y se parezca a nada
Nada como antes nada cambia nada
Nada cambia nada

Y ahora que estás aquí
Lamento decirte que cuando te fuiste
Las cosas cambiaron
Vendí tu recuerdo y compre otro deseo
Lamento contarte que cuando escapaste
Me he tomado la molestia
De saber cuanto te cuesta
Alquilarte mi amor
Ponerle precio a tu deseo a tu sudor

He vuelto a ser el mismo
Que se aburre
El que se sorprende cuando te descubre
Con las manos llenas de temor y ardiendo
Vuelvo a ti corriendo
Cuando regrese el viento y traiga la fragancia
Cuando mire todo y se parezca a nada
Nada como antes nada cambia nada
Nada cambia nada

------------------------------------------------
Letra tomada de aquí.